Είναι αξιοθρήνητη η κατάσταση! Μια συντεχνία θεωρεί ότι για να υπερασπίζει τα δικαιώματά της οφείλει να κρατά όμηρο μια ολόκληρη κοινωνία και μια κυβέρνηση που παλινωδεί στο ζήτημα της επίταξης।

Αλήθεια η κοινωνία μέχρι πότε θα παρακολουθεί αυτόν τον παραλογισμό;

Μέχρι πότε οι μετακινήσεις του κάθε πολίτη θα είναι συνάρτηση του κάθε αγρότη ή ιδιοκτήτη φορτηγού Δ।Χ.;

Και σε τελική ανάλυση τί Δ.Χ φορτηγά είναι όταν προτάσσουν το ατομικό έναντι του κοινωνικού αγαθού;

Είναι τουλάχιστον υποκριτική η φετινή διαδικασία αποσπάσεων σε φορείς και υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Οι αποσπασμένοι έχουν μειωθεί κατά ένα συντριπτικό ποσοστό, σε σημείο που οι φορείς είναι αμφίβολο αν θα λειτουργήσουν. Και όλα αυτά στο όνομα της δήθεν επιστροφής των δασκάλων & των καθηγητών στα Σχολεία. Κανείς δε λέει όμως ότι οι φορείς αυτοί δεν έχουν υπαλλήλους και λειτουργούν αποκλειστικά, σχεδόν , με αποσπασμένους. Βέβαια η κ. Υπουργός εκμεταλλεύεται το ανθρωποφάγο αίσθημα της κοινωνίας για τους εκπαιδευτικούς, που λέει:"Κάθονται 3 μήνες το καλοκαίρι, μιλάνε και για αποσπάσεις;"
Άντε τώρα να εξηγήσεις ότι ο καθηγητής αποφεύγει τις κανονικές άδειες, κλήθηκε στις 6 Ιουλίου να βγάλει αποτελέσματα, είναι ο μοναδικός Δ.Υ. που δεν παίρνει εκτός έδρας, κάνει τη δουλειά του λογιστή, του υπεύθυνου μηχανοργάνωσης, του courrier, του βιβλιοθηκάριου, του γραμματέα σ' ένα σχολείο ΚΑΙ ΑΜΕΙΒΕΤΑΙ ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΒΑΘΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ

Τελικά ποια είναι η απάντηση στην πολύπλευρη κρίση; Μία απάντηση διάβασα σήμερα στο βιβλίο του Δ. Μπουραντά," Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη" :
BOTH AND MORE
Το ζήτημα πλέον είναι να την υιοθετήσουμε τη φράση ως αξιακή αρχή , ατομικά και συνολικά

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΑΡΧΟΝΤΩΝ & ΑΡΧΟΜΕΝΩΝ

Ζήσαμε το τελευταίο δεκαήμερο την υποκρισία της κ. Υπουργού παιδείας και των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ. Η μεν ,αγκυλωμένη στα στερεότυπα ότι οι καθηγητές εργάζονται ελάχιστα και αμείβονται καλά και ότι θα εισάγει τομές στην εκπαίδευση, οι δε, προσκολλημένοι στην προκατάληψη ότι δεν πρέπει να έλθει ο κλάδος σε σύγκρουση με το κοινωνικό σύνολο. ( ΣΗΜ. Υπάρχει απεργία που να μην προκαλεί τη δυσανασχέτηση των υπολοίπων;)
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Χαμένοι οι μαθητές, το κύρος της Υπουργού που άγεται και φέρεται από τη ματαιοδοξία καινοφανών αλλά ανεφάρμοστων αλλαγών και , πάνω από όλα, ένας ολόκληρος κλάδος, που λοιδορείται, ενώ αμείβεται χειρότερα από κάθε άλλο ομοιόβαθμο
Δημόσιο Υπάλληλο.
Κατά τα άλλα, θέλουμε επιμορφωμένους καθηγητές, αλλά "κόβουμε" τις νέες εκπαιδευτικές άδειες και εισάγουμε-με ποια χρήματα;- "διαδραστικούς πίνακες.
ΣΗΜ: Η τελευταία παράγραφος να εκληφθεί ως ανέκδοτο.

ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Είναι τουλάχιστο ενοχλητικό το φαινόμενο της τρομολαγνείας που διοχετεύεται από πολλούς .Επενδύουν στο κλίμα του πανικού, για ίδιον όφελος, χωρίς να δίνουν σημασία σε μακροοικονομικές αναλύσεις που λένε τα αντίθετα. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η κατάσταση είναι εύκολη! Με τον καλπάζοντα - και σκοπίμως διοχετευόμενο- πανικό επιταχύνουμε την οπισθοδρόμηση! Τί μπορούμε όμως να κάνουμε;

Τρεις λέξεις μπορώ να καταθέσω : AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ, ΕΛΕΓΧΟΣ

Για να σας προβληματίσω ,προτείνω να διαβάσετε δύο βιβλία που τα διάβασα μέσα σε λίγες ώρες: " ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ" (Μ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ), "ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ" ( Κ ΓΚΟΡΤΖΗΣ)

Καλώς ήλθατε στο προσωπικό μου ιστολόγιο. 'Ενας δικτυακός τόπος , όπου θα καταθέτω τις προσωπικές μου απόψεις , σε διάφορα θέματα, περιμένοντας γόνιμες αντιπροτάσεις από όσους θέλουν να διαλέγονται χωρίς κοντόθωρες αντιλήψεις.